Liturgia Bożego Ciała akcentuje Eucharystię jako ofiarę, ucztę i sakrament jedności ustanowiony przez Jezusa w Wielki Czwartek. W tym dniu adoracji oraz wszelkim zewnętrznym przejawom czci Najświętszego Sakramentu powinna towarzyszyć świadomość, że Eucharystia jest przede wszystkim ofiarą i pokarmem duchowym oraz że obecność Chrystusa pod postacią chleba wypływa z ofiary i ma jednocześnie na uwadze Komunię świętą, sakramentalną i duchową. W Uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej, wierni gromadzą się na Mszy świętej, a po niej wychodzą z kościołów w procesji z Najświętszym Sakramentem. Idą na ulice miast i wiosek. Procesja ta jest przedłużeniem Mszy Świętej. Wierni chcą przez nią zaświadczyć przed całym światem swoją wiarę i cześć dla Najświętszego Sakramentu. Eucharystia jest ofiarą – „A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje, następnie wziął kielich mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów” (Mt26, 26-28).

Eucharystia jest Pokarmem duszy – „A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali. I rozdali tłumowi. Jedli do sytości (Mk 8, 8).

Eucharystia jest zadatkiem życia wiecznego – „szczęśliwy ten kto będzie ucztował w Królestwie Bożym” (Łk 14, 15). Eucharystia jest sakramentem jedności Kościoła – „nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze we Mnie,   a Ja w Tobie” (J17, 20-21). Te fragmenty Pisma Świętego słyszymy w Ewangelii czytanej przy czterech ołtarzach podczas procesji Bożego Ciała. Procesje kościelne należą do jednych z najstarszych obrzędów liturgicznych a procesje eucharystyczne są centralnym wydarzeniem w Kościele, tak jak np. procesja rezurekcyjna w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego.

SERCA PANA JEZUSA

Uroczystość Serca Pana Jezusa uświadamia nam wierną miłość Boga do człowieka, która najpełniej objawiła się w Osobie i czynach Jezusa Chrystusa. Nabożeństwo do Serca Pana Jezusa to nieustanna kontemplacja Miłości Słowa Wcielonego, które przyjęło ludzkie serce, aby w nim. Na sposób ludzki, wszechstronnie objawić swoją miłość i jej udzielać. Serce Jezusa miłuje także nas wszystkich niewinnych i grzeszących, przyjaciół i nieprzyjaciół. To serce bezgranicznie miłowało, dlatego tak i bezgranicznie cierpiało. Nauczmy się od Serca Jezusowego miłości, abyśmy umieli oddawać Mu miłość za miłość, serce za serce. Dziś Chrystus wydaje się mówić do każdego z nas:

Daj mi wszystko, co posiadasz. Daj mi twój umysł, abym napełnił go moimi myślami. Daj mi twoje serce, abym je przeniknął moją miłością. Daj mi twoją wolę, abym ją nasycił moją siłą. Daj mi twoje grzechy, abym ci je przebaczył. Daj mi twoje smutki, abym mógł cię pocieszać. Daj mi siebie całego, abym mógł nauczyć cię kochać. Jezu Cichy i pokornego serca. Uczyń serca nasze według serca Twego.